Εξαιτίας σου γιατρέ μου...

"Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου,

Έρωτας, φθορά και αφθαρσία...

Μία φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ μακριά από δω, ούτε πολύ κοντά, σε μία πανεπιστημιούπολη ήτανε ένα ζευγάρι φοιτητών...ο Θάνος και η Λίλιαν. Ο Θάνος σπούδαζε στα ΤΕΦΑΑ και η Λίλιαν φαρμακευτική. Ωραίο παλικάρι ο Θάνος, ψηλός, γεροδεμένος, μελαγχρινός, ετοιμόλογος, πανέξυπνος, και ήσυχο παιδί. Αγωνίζονταν στα 100 μέτρα στίβο και μάλιστα ήτανε από τα ταλέντα της φουρνιάς του.

Η παιδική αθωότητα εκτεθειμένη!

Ίσως να ακούσατε, ίσως και όχι για την φετινή βασίλισσα της samba στο φετινό καρναβάλι του Rio de Janeiro!

Μία πόλη η οποία θυμίζω ότι έχει αναλάβει τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2012 και είναι σε αναβρασμό προκειμένου να αποδείξει, τα αναπόδεικτα. Είναι γνωστά τα προβλήματα...βασίλειο εμπορίας ναρκωτικών, παιδεραστίας, πορνείας κλπ. κλπ. κλπ.

Οπτικές γωνίες...

Τελικά υπάρχει σωστό και λάθος στη ζωή; Μήπως όλα είναι μια συνισταμένη οπτικών γωνιών; Εάν ένας άνθρωπος θωρρεί κάτι για λάθος, είναι απίθανο από μία άλλη οπτική γωνία να είναι εν τέλει σωστό; 

Τις τρανές τς αποκριές!

Άντε μη ξεχάσουμε ότι είναι αποκριές κι όλας μ' αυτά και μ' αυτά που γίνονται...Για πάμε λίγοοοοοοοο! Κωστής Μαραβέγιας!!! Μια απορία που θα ήθελαν να έχουν πολλοί από μας ;)

Έβαλε ο Θεός σημάδι...

Σαν σήμερα έβαλε ο θεός σημάδι έναν λεβέντη που η φωνή του σημάδεψε γενιές και γενιές νέων (και λίγο μεγαλύτερων). Ότι και να πω είναι λίγο. Οι συστάσεις νομίζω είναι περιττές...Νίκο θα είσαι για πάντα στην καρδιά όσων σ' αγάπησαν, είτε σε γνώρισαν είτε όχι.

Proastiakos...Connecting People

 

Η κατάσταση στον Προαστιακό Θεσσαλονίκη-Λάρισα-Θεσσαλονίκη, έχει φτάσει στο απροχώρητο! Δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται 150 άτομα (χωρίς υπερβολή) μέσα στο ίδιο βαγόνι! Αλλά, νέοι άνθρωποι ήμαστε, και πρέπει κάποια πράματα να τα βλέπουμε με λίγο humour...

Καλό ταξίδι Γιώργο...

Σήμερα ο Γιώργος, έβαλε για κάποιο λόγο τέλος στη ζωή του.Ένα παλικάρι 22 χρονών από τη σχολή μου. Δεν το γνώρισα ποτέ, αλλά δεν έχει σημασία...Είναι η δεύτερη φορά που μαθαίνω ένα τέτοιο νέο και πραγματικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτό που νιώθω που χάθηκε μία ανθρώπινη νεαρή ζωή!

Κληροδότημα!

Να και κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος τον τελευταίο καιρό (γιατί άμα περιμένω από τους βαθμούς της εξεταστικής, καήκαμε...)
Μόλις σήμερα κληρονόμησα από τον παππού μία γκλίτσα! (βλ. δεξιά φώτο) Και τί γκλίτσα! Κεντημένη και σκαλισμένη! Ο παππούς αποφάσισε ότι η καλύτερη "προίκα" και κληρονομιά που μπορούσε να μας αφήσει, είναι από μία γκλίτσα τον καθένα (χόμπυ που εξασκεί εδώ και χρόνια!). Οπότε μεταξύ σοβαρού κι αστείου πήγε και μας έφτιαξε τον καθένα μας στην οικογένεια από μία γκλίτσα! Προσωπικά μου παρήγγηλε να την κρεμάσω στο γραφείο μου όταν πάρω το πτυχίο με το καλό. (!)