Αθλητικό ημερολόγιο

Μια και τον τελευταίο καιρό (και δεν ξέρω για πόσο ακόμα) μ' έπιασε η λόξα να ξαναχτίσω κορμί, ξαναξεκίνησα το κολύμπι. Είχα καιρό να νιώσω έτσι όμορφα και σε γαμάτη φυσική κατάσταση! Και πηγαίνοντας στα παλιά μου τα λημέρια το κολυμβητήριο, βρήκα ξανά παλιούς φίλους, συναθλητές κλπ. Και θυμήθηκα ωραίες εποχές....

Τότε που σηκωνόμουνα 5 το πρωί για να πάω προπόνηση, με τον father για coach! Μάλιστα μια φορά, όπως ανοίγω την πόρτα για να μπω στο αυτοκίνητο, πετάω μέσα τα πράματα μου και κλείνω την πόρτα. Και όπως πάω να μπω από την άλλη πόρτα στο πίσω κάθισμα, βλέπω τον πατέρα μου να φεύγει!!! Και όχι μόνο αυτό, αλλά στο δρόμο απ' ότι μου είπε μετά μιλούσε μόνος του νομίζοντας ότι είμαι μέσα! Κατάλαβε ότι λείπω μόνο όταν έφτασε στην πισίνα. Και το καλύτερο ποιο είναι; Εγώ δεν είχα ούτε κλειδιά να μπω μέσα, ούτε κινητό να τον ειδοποιήσω! Οπότε περίμενα κάνα 20λεπτο απ' έξω μες στο κρύο...

Τότε που έκανα κάθε Κυριακή προπόνηση, πρωί πρωί έτσι ώστε να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου για την υπόλοιπη μέρα.... Μια τέτοια Κυριακή θυμάμαι ένα καταπληκτικό σετ-τεστ 800άρι τεστ, 7χ100 ρυθμός 1500, και 1500άρι τεστ! Αυτά ένα σετ, και είχα άλλο ένα τέτοιο! Καύλα;;;

Α να μην ξεχάσω την πρώτη μου προπόνηση με coach τον πατέρα μου, που την κάναμε 9-11 το βράδυ παραμονή πρωτοχρονιάς...Φυσικά μετά πήγα σπίτι για ύπνο :D

Αλλά οι αγώνες ήτανε οι αγαπημένοι μου! Μετά από λιωσίματα προπονήσεων πήγαινα στους αγώνες, ανέβαινα στον βατήρα και ήξερα μόνο ότι θα βγω νικητής! Κολυμπούσα της μεγάλες αποστάσεις (για αρχιδάτους swimmers :D) 400-800-1500 επιφανείας και σπανιότερα και 200άρι.  Στο 1500άρι περιττό να σου πω ότι όλοι τρώγαν τον αφρό μου. 

Μόνο έναν θυμάμαι να μου τη βγαίνει στα ίσα...Ένα παλικάρι από το Βόλο τον Κώστα Τσ. Πρώτη λυκείου στα φόρτε μου, ήξερα ότι όλοι θα τρώγανε σαπουνάδα από το πέδιλο μου. Έλα μου όμως που (λάθος μου) υποτίμησα τον αντίπαλο; Πέφτω στο 400άρι, και τους αφήνω όλους ένα σώμα με μίση διαδρομή πίσω...και ξαφνικά στον τερματισμό βλέπω μια τορπίλη από αριστερά να πάει για τερματισμό! Άρχισα να γαμιέμαι να τον φτάσω, αλλά παπάρια...χάλασα το ρυθμό. Τέλος πάντων, ήμουνα κωλόφαρδος, γιατί ο καημένος ο Κώστας ακυρώθηκε από την εκκίνηση. Βέβαια στο 800άρι σοβαρεύτηκα και τον έβαλα 2ο (από την επόμενη σεζόν όμως και μετά μας γάμησε το διάβασμα και ο Κώστας έβγαινε σταθερά πρώτος...να 'ναι καλά όπου είναι τώρα...) To 1500άρι θυμάμαι δεν το κολύμπησα, γιατί είχε ψωλόκρυο και κολυμπούσαμε σε εξωτερική πισίνα.

Ένα άλλο ένα ευτράπελο που δεν ξεχνάω ποτέ, είναι το πρώτο πρωτάθλημα τεχνικής κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα!!! Δηλαδή τί θάλασσα; Λίμνη ήτανε η μαλακία! Και ποια λίμνη! Στα Γιάννενα παρακαλώ! Σαν να κολυμπάς μέσα σε χορτόσουπα!Για την περίσταση αγόρασα ολόσωμο μαγιό μέχρι τους καρπούς και μέχρι τους αστραγάλους γιατί η λίμνη έπασχε από ευτροφισμό και δεν ήθελα να διακυνδινεύσω να βγω Hulk από κει! Επίσης είχα ακούσει τρομακτικές ιστορίες για χέλια, νερόφιδα, οξύρυγχους, τεράστια βατράχια και είχα αγριευτεί λίγο είν' η αλήθεια. Τέλος πάντων, μες στην αηδία ετοιμαζόμαστε για εκκίνηση (όταν λέμε εκείνη είνα να περάσουμε κάτω από ένα λουκάνικο) και ακούγεται η κόρνα...Να μην τα πολυλογώ έριξα λίγο ξύλο, αλλά βγήκα πρώτος από την εκκίνηση φτάνω στο πρώτο checkpoint, αλλά επειδή είμαι και στράβακας, δεν είδα καλά το δεύτερο και έφυγα προς ένα έλος μου βούρλα και νούφαρα! Οπότε ακούω ένα ταχύπλοο από πίσω να με φωνάζει με την ντουντούκα...Όχι εκεί όχι εκεί...ανατολικά πάνε...Ε τέλος πάντων, άλλαξα πορεία αλλά ήτανε αργά! Οι υπόλοιποι με είχανε περάσει για πολύ! Οπότε τερμάτισα 3km νωρίτερα...(Περιττό να σας πω ότι είχα τον αριθμό 13 στον αναπνευστήρα...)

Αρνητικές εμπειρίες λίγες και έχουν να κάνουν μόνο με τους συναθλητές μου.Φλώροι, ντοπέ, υπερφίαλοι κλπ. Έναν δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Χρ. από Καβάλα, ο οποίος ήτανε ΦΟΥΛ στην ντόπα, ήτανε γνωστό τοις πάση αλλά κανένας δεν έκανε τίποτε! Γιατί ο πατέρας του (Γκοντζίλα τον φωνάζαμε) μάλλον ήτανε καλά χωμένος στα πράματα. Ο τύπος κολυμπούσε 400άρι υποβρύχιο, έβγαινε πρώτος και κολυμπούσε στο καπάκι 400άρι επιφάνεια και έβγαινε πάλι πρώτος! Είχε καταντήσει σκάνδαλο! Η αδερφή του ένα ωραίο μωρό (πριν αρχίσει τα χάπια) έτρωγε μπροστά σε όλο το κόσμο τα άπειρα σιχτίρια από τον πατέρα της. Μετά από ένα χρόνο αντίκρισα το τέρας του The Ring! Παντού εκζέματα, πρισμένη φάτσα, και γενικά τίποτα που να θύμιζε "όμορφο"! 

Κι άλλη μια αρνητική εμπειρία από την ίδια ομάδα, ένας χαμένος βλαμμένος σιχαμένος σάπιος (αθλητής;) γύρω στα 30, οποίος σε πρωτάθλημα open πήγαινε να κάνει εκκίνηση με το τσιγάρο στο στόμα!!! Αν ήμουνα αλητάρχης θα τον είχα αποκλείσει εφ' όρου ζωής, αλλά ευτυχώς δεν τον είδα σε άλλους αγώνες.

Οι εμπειρίες μου είναι πολλές και ενδιαφέρουσες και ήθελα να μείνουν...Ακολουθούν μάλλον κι άλλα ευτράπελα. Το κείμενο επιδέχεται editing αλλά προς το παρόν πάω για διάβασμα...

Φιλάκια!