Volvox: Εν δυο, προχωράμε...

Ε ναι λοιπόν, επέστρεψα...δυστυχώς όχι μόνο εγώ αλλά και οι φασιστοειδείς παρελάσεις περί πατρίδος θρησκείας και οικογένειας. Έχω από χθες φωνάζω και κράζω, αλλά όλοι μου λένε όχι! Τους προγόνους μας τους ηρωϊκούς δοξάζουμε...Παπάρια μέντολες!

Και για να πάρουμε τα πράματα από την αρχή, όποιος κατακτητής πάτησε μία ξένη χώρα, πρώτα παρέλαση έκανε (ένα πράμα σαν να κατουράει την περιοχή του, όπως κάνουν τα ζώα) για να επιδείξει δύναμη και βαριά κάκαλα. Παρέλαση έκαναν και για να ανυψώσουν το ηθικό του κόσμου στις φασιστοκρατούμενες περιοχές βλέπε Γερμανία του Χίτλερ. Παρέλαση για συμμόρφωση, για εξάλειψη διαφορετικότητας, ομοεθνής, ομόχρωμη...

Αυτά για τις στρατιωτικές παρελάσεις και πάμε στις μαθητικές τώρα...Κατάλοιπο της χούντας, μεγάλης σημασίας και εθνικής υπερηφάνειας, όπου ο καλύτερος των μαθητών υψώνει την σημαία. Και άμα ο καλύτερος τον μαθητών είναι αλβανός; Άμα είναι Εβραίος; Άμα είναι Τούρκος; Δεν δικαιούται να υψώσει την ελληνική σημαία; Και γιατί παρακαλώ; Σε ένα κράτος που το πρώτο πράμα που φωνάζουμε και διδάσκουμε στα σχολεία είναι η δημοκρατία (δηλαδή ο σεβασμός στη διαφορετικότητα) κάνουμε τέτοιου είδους διακρίσεις; Και οι μαθητές τί ακριβώς καταλαβαίνουν και τιμούν, όταν τους ρωτάς τί έγινε 25η Μαρτίου, και σου λένε ότι έχασε η Ελλαδάρα από τους κωλόΤουρκους στο ποδόσφαιρο, όταν έρχονται με τις μπουτάρες έξω οι γκόμενες, όταν τα κοσμικά καφέ γεμίζουν πριν ακόμα τελειώσει η παρέλαση...Μήπως λέω μήπως οι παρελάσεις είναι άλλη μια πρόφαση για να κινηθεί η αγορά;

Και ας πάμε στην άλλη όψη του νομίσματος. Λένε ότι τιμούμε τους ήρωες που πέσανε στη μάχη για την εθνική ανεξαρτησία μπλα μπλα μπλα... Θα συμφωνήσω για τότε, αλλά ο εχθρός ήτανε φανερός, απτός επικύνδινος και θανατηφόρος! Σήμερα που οι εχθροί είναι πολλοί, είναι αόρατοι, εξίσου επικύνδινοι και δυνητικά θανατηφόροι τί κάνουμε; Τιμούμε τους επίσης αόρατους ήρωες μας που κάθε μέρα αγωνίζονται ανώνυμα και σπανίως επώνυμα; Τα παιδιά στα φανάρια; Τους ανασφάλιστους που πεθαίνουν στην ψάθα; Τους μαθητές που πεθαίνουν στο διάβασμα και σκοτώνουν τα καλύτερα και παραγωγικότερα χρόνια τους; Τους γονείς τους που σκοτώνονται στη δουλειά για να παρέχουν τα αυτονόητα στα παιδιά τους; Όλοι αυτοί ήρωες δεν είναι; Δεν αξίζουν μία παρέλαση, ένα χειροκρότημα, ένα μπράβο ρε γαμώτο!

Αλλά αυτοί δεν θέλουν παρελάσεις...οι ήρωες όλου του κόσμου δεν χρειάζονται παρελάσεις, αλλά αγώνες! Γιατί ο ήρωας χωρίς τον αγώνα και την δικαίωση του παύει να είναι ήρωας! Όλοι μας ήρωες είμαστε, και δεν θέλουμε παρελάσεις!

ΥΓ1: Ορίστε το βιντεάκι από τους ΟΥΚάδες στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου που φώναζαν συνθήματα "πατριωτικά" (σκατά στα μούτρα τους παλιοφασισταριά...αν έτσι είναι οι μελλοντικοί ήρωες, καλύτερα προδότης!)